Karma, trauma, heling en ascentie

Wanneer je iemand vertelt dat de reden dat ze zijn mishandeld, onderdrukt zijn of een shitty leven hebben gehad, te wijten is aan hun “karma”, dan vertel je ze in wezen dat ze het verdient hebben. Wanneer je een trauma-overlevende vertelt dat hij de mishandeling verdiende die hij kreeg, mishandel je die ander (en dat is JOUW KARMA) en vergroot je daarmee ook alleen maar het trauma die het slachtoffer al heeft. Je negeert hiermee ook de daders van het misbruik en het mechanisme van onderdrukking, die hen in staat stellen dit te doen.

Wanneer we incarneren in een cyclus van trauma en misbruik, en we die cyclus van misbruik tijdens ons leven niet genezen, wordt deze doorgegeven aan de volgende generatie. Er niet over praten, doen alsof er niets gebeurd is, het negeren, het bagatelliseren en dergelijke, zijn allemaal coping strategieën die zowel bij daders als slachtoffers aanwezig kunnen zijn. De reden van deze coping ligt in emoties zoals schaamte, angst, schuld en verdriet. Deze emoties zijn geen gevoelens, maar de emoties zelf veroorzaken wel gevoelens; in het geval van schaamte, angst, schuld en verdriet zijn dit vaak onprettige gevoelens zoals depressie en/ of een laag zelfvertrouwen. 

Nadat we collectief duizenden jaren met trauma’s hebben geleefd en gedeald, is er een hele samenleving omheen gebouwd waarin misbruik als volkomen normaal wordt beschouwd. Het vraagt niet heel veel intelligentie om de cijfers op te zoeken, ze zijn schrikbarend.  

Het vraagt niet veel meer dan die één zoekactie om te weten dat er achter deze cijfers nog een hele laag van misbruik zit waar men niet over spreekt, op micro niveau.

En dan zit er achter deze laag nog een laag van misbruik, op macro niveau, waarvan de meesten niet weten dat deze bestaat.   

Uiteindelijk gaat het hier om karma, en elke ziel die hier in een nieuw leven wordt geboren, wordt aan dat trauma en misbruik onderworpen door simpelweg hier te zijn.

Dat is waar mensen in vast komen te zitten: de schaamte, de woede, het verdriet en de pijn van elke generatie vóór ons dat gevolgen heeft voor de volgende generatie. We zwemmen er letterlijk in, elke keer weer wanneer we incarneren.

Totdat er iemand opstaat en er voor kiest om te helen. 

Ik denk dat het hele doel van dit karma-gedoe niet bedoeld is om ons te straffen of om er iets van te leren maar om collectief en individueel (waar het start) te helen en op deze manier het karma los te laten. Zo kan er een einde gemaakt worden aan cycli van misbruik om onszelf en elkaar te bevrijden van systemische onderdrukking.

Ik vermoed ook dat dit los laten van karma, zowel individueel als collectief, onderdeel is van het hele ascentieproces.